Naczynia terra sigillatta – misy typu 37 wg Dragendorffa

Naczynia terra sigillatta – misy typu 37 wg Dragendorffa

4. ćw. II w. n.e.,
wymiary naczynia z Leśna: wys. 13,7cm Ø w. 23,5cm , Ø s. 9,5/4,5cm,
nr inw. MCh/A-1;
wymiary naczynia z Odrów: wys. 9 cm, Ø w. 17,6 cm, Ø s. 8 cm

To świetnie zachowane w całości importy rzymskie określane też mianem porcelany rzymskiej. Pierwsze z nich znalezione zostało w 1950 roku w grobie odkrytym w czasie prac ziemnych na gruncie prywatnym w Leśnie. Powstało w Rheinzabern – osadzie położonej w północnej prowincji imperium rzymskiego – w warsztacie Comitialisa, opatrzone stemplem imiennym garncarza-wykonawcy: SECUNDIN. AVI (Secundinus Avitus). Misa zdobiona jest reliefową (wytłaczaną) dekoracją w formie ciągłego, wiciowego ornamentu roślinnego, złożonego z dużych i małych liści winnej latorośli, połączonych perełkowatymi łukami oraz dookolnego motywu jajownika. Drugie naczynie, podobnie datowane, odkryto w 1977 roku w trakcie badań archeologicznych na użytkowanym przez Gotów cmentarzysku kręgów kamiennych w Odrach. Ta głęboka, półkolista misa powstała również w Rheinzabern, lecz w warsztacie innego wytwórcy - Belsusa II (stempel imienny wykonawcy: (B)ELSVSF). Naczynie zdobi reliefowa dekoracja medalionowa w powtarzającym się układzie, skomponowana z elementów figuralnych – naprzemiennie zamieszczonych postaci biegnącego łucznika i leżącej łani i rozdzielający medaliony ornament roślinny w postaci wici ze spiczastym listkiem oraz dookolny motyw jajownika. Obie misy posiadają silnie wyodrębnioną nóżkę (stopę) i są pokryte polewą z czerwonej glinki.

Galeria