Wystawa etnograficzna obrazująca kulturę wiejskiego życia codziennego ewangelickich Kaszubów, nazywanych Słowińcami, którzy niegdyś dominowali na Pomorzu Zachodnim, a w XIX wieku stanowili już tylko niewielką grupę osiadłą na trudno dostępnych terenach położonych nad jeziorami Łebsko i Gardno, w północno-wschodniej części powiatu słupskiego.

Wystawa ukazuje charakterystyczne cechy budownictwa, zwraca uwagę na specyfikę zagród, urządzenie wnętrza mieszkalnego, przedmioty codziennego użytku, podstawowe zajęcia, źródła utrzymania oraz warunki bytowe na XIX-wiecznej wsi słowińskiej. Eksponaty zaprezentowano w segmentach zatytułowanych: Budownictwo słowińskie, Wnętrze słowińskiej checzy, W zagrodzie, Rybołówstwo, Torfiarstwo, Obróbka lnu i wełny. Tkactwo, Pranie i prasowanie, Wypiek chleba.

Powszechnie stosowana lekka konstrukcja szkieletowa w budownictwie podyktowana była warunkami naturalnymi i ukształtowaniem terenów zamieszkałych przez Słowińców. Na zróżnicowany wygląd zagród wpływ miała zamożność wynikająca z podstawowych zajęć, będących źródłem utrzymania mieszkańców. Ich gospodarka opierała się bardziej na rybołówstwie, niż uprawie ziemi czy hodowli zwierząt, ze względu na bliskość morza i dwóch dużych jezior. Osobliwym zajęciem Słowińców było pozyskiwanie torfu na obfitujących w jego pokłady dużych obszarach łąkowych. Kopanie torfu, który wykorzystywany był głównie jako opał, a także w innych pracach gospodarczych, odbywało się w pierwszej połowie maja i nazywane było czarnym weselem.

Wystawa przygotowana przez Muzeum Wsi Słowińskiej w Klukach ze zbiorów własnych oraz Muzeum Kultury Ludowej Pomorza w Swołowie i Młynie Zamkowym w Słupsku, Oddziałów Muzeum Pomorza Środkowego w Słupsku.

Autor wystawy: Gabryela Włodarska-Koszutowska

październik – listopad 2013 r.
wernisaż: 7 listopada, godz. 14,oo
Baszta Kurza Stopa, ul. Podmurna 3