Ze smutkiem przyjęliśmy wiadomość, że odszedł od nas Włodzimierz Ostoja Lniski – „Nauczyciel patrzenia, myślenia i czucia – rzeźbiarz, drzeworytnik, malarz (..), który zamieniał trudy i zmartwienia w obrazy, obrazy w słowa otuchy.”

Był wyróżniającym się twórcą ludowym, opiekunem kaszubskich tradycji artystycznych zwłaszcza w dziedzinie drzeworytu ludowego, malarstwa na szkle i ikonografii oraz kolekcjonerem sztuki ludowej.

Swoją przygodę ze sztuką rozpoczął w początkach lat 70. XX w. od rzeźby pod wpływem inspiracji twórczością kaszubskiego artysty ludowego Władysława Licy. Rzeźbione figury, z czasem wielofigurowe kompozycje, pokryte polichromią obrazowały życie dawnej wsi, tematy religijne i rozbudowane sceny biblijne. W 2002 r. został przyjęty w poczet członków Stowarzyszenia Twórców Ludowych w Lublinie jako uznany już twórca ludowy, na podstawie wybitnych osiągnięć, bez konieczności poddawania się weryfikacji. Od tego roku obok rzeźby zajął się malowaniem na szkle wykonując obrazy, twórczo nawiązujące do tradycji i stylizacji XIX-wiecznego malarstwa na szkle, również z wykorzystaniem autorskiej grafiki ludowej: drzeworytu (2008) i litografii (2011). Malowane lub nałożone w formie odbitki graficznej, często podkolorowanej, wizerunki świętych wraz z atrybutami otaczała zwykle wysmakowana kolorystycznie dekoracja kwiatowa. W krajobrazie Kaszub i Borów Tucholskich znalazły swoje miejsce też jego realizacje plenerowe: m.in. kapliczka przy kościele w Leśnie z figurą św. Izydora (1999), kapliczka św. Huberta w miejscowości Świt pod Tucholą ( 2001), stacja Drogi Krzyżowej w Sianowie (2002) czy  figura św. Wojciecha  do ołtarza papieskiego w Sopocie (1999), obecnie usytuowana  w Gdyni Oksywiu.

Włodzimierz Ostoja Lniski brał udział w ogólnopolskich konkursach i przeglądach sztuki ludowej, prezentował swe prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Współpracował także z wieloma muzeami etnograficznymi w całej Polsce, w tym od wielu lat szczególnie z Muzeum Historyczno- Etnograficznym im. Juliana Rydzkowskiego w Chojnicach, Muzeum Etnograficznym im. Marii Znamierowskiej-Prüfferowej w Toruniu oraz Muzeum Etnograficznym im. Seweryna Udzieli w Krakowie – gromadzącym i prowadzącym katalog kolekcji drzeworytów autora. Współpraca artysty z muzeum w Chojnicach trwała od początku jego twórczej drogi i  jest udokumentowana przekrojową kolekcją prac autorskich liczącą 158 dzieł. Do wydarzeń muzealnych, które szczególnie zapisały się w naszej pamięci należą m.in. Warsztaty malowania na szkle dla dzieci pod kierunkiem twórcy (2010), kilka ważnych ekspozycji muzealnych, w tym pt. Ostoja Lniscy. Pomiędzy akademią a sztuką ludową. Rodzinny dwugłos o sztuce (2014/2015). Twórczość artysty została omówiona i bogato udokumentowana w albumowym wydawnictwie pt. Kaszubskie ostoje obrazów, autorstwa prof. Doroty Folgi-Januszewskiej (2019). 

Twórcę zapamiętamy jako autora stawiającego sobie wciąż nowe wyzwania artystyczne, twórcę poszukującego, sięgającego z niezmienną ciekawością do tradycji, obrzędowości ludowej i źródeł biblijnych. Był pracowity, wielokrotnie wyróżniany i nagradzany. W maju 2024 r. został uhonorowany Złotym Medalem – Zasłużony Kulturze Gloria Artis, który odbierał znużony już ciężką chorobą na ostatniej indywidualnej wystawie prac pt. Włodzimierz Ostoja Lniski. Inspiracje pobożnością ludową, przygotowywanej wspólnie w Muzeum Historyczno-Etnograficznym w Chojnicach.