Czas i miejsce powstania: Niemcy, XIX w.

Materiał: żelazo, srebro (?), kość

Technika: kucie, trawienie

Wymiary: dł. 68,6 cm; szer. 6,5 cm

nr inw. MCH/H-1126

            Ostrze długie, zwężające się w kierunku sztychu, z wklęsłymi zbroczami po obu stronach. Na płazach głowni trawienia, częściowo zatarte. Na prawym płazie widoczna sylwetka psa, na lewym zająca. Na grzbiecie głowni nieczytelny napis. Rękojeść z barwionej na czarno kości, ukośnie karbowany na całej powierzchni, zwężająca się w kierunku głowni. Na szczycie rękojeści kapturek z maszkaronem i wystającym, nitowanym trzpieniem głowni. Jelec w formie pierścienia z poprzecznymi nacięciami, obejmujący dolną część rękojeści, z dwoma poziomymi ramionami, zakończonymi muszlowym ornamentem. Powyżej jelca ozdobny pierścień. Jelec oddzielony od głowni owalną tarczką.

Literatura:

A. Czerwiński, Dawna broń myśliwska, Warszawa 1997.

M.S.