Czas i miejsce powstania: Czarniż, XIX w.

Materiał: drewno, szkło, korek, metal
Technika: stolarska

Wymiary: wys.29 cm, szer.19 cm, dł.46 cm

nr inw.: MCh/E-192

                Ulik weselny stylizowany na domek o niebieskich ścianach i malowanych rzeźbieniach markujących drzwi i okienka.  Posiada dwuspadowy dach w kolorze czerwonym, ozdobiony przy brzegach ząbkami w kolorach niebieskim i żółtym oraz zwieńczony u obu szczytów pazdurami. Z obu dłuższych boków zostały wpasowane w ścianki szklane szybki umożliwiające podglądanie pszczelej rodziny bez naruszania jej spokoju. W ich dolnych krawędziach za pomocą zawiasów przymocowano służące do ich zakrycia klapki. U jednego z krótszych boków, powyżej drzwi namalowano cyfrę „1.”, zaś u dołu ścianki wyrobiono podłużny otwór umożliwiający pszczołom wylot z ulika. Wewnątrz ulik podzielony jest na trzy części – miejsce umieszczenia młodej matki, komorę rojową i komorę, w której umieszczano ciasto miodowo-cukrowe do podkarmiania pszczół.

                Do jednego z powszechnych zajęć ludności kaszubskiej należało pszczelarstwo. W rojach pszczelich, tzw. rodzinach, składających się z pszczół robotnic, matki oraz okresowo trutni i czerwi  najważniejszą rolę pełni matka, nazywana również królową pszczół. Ta wyróżniająca się wielkością, budową oraz długością życia pszczoła, swoją obecnością warunkuje przetrwanie całego roju. Dokarmiana przez gromadzące się wokół niej robotnice składa ona jaja, z których wylęgają się czerwie. Jednym ze sposobów utworzenia nowej pszczelej rodziny jest umieszczenie młodej królowej, wraz w małą grupą robotnic w niewielkim uliku nazywanym ulikiem weselnym. Po krótkim czasie przechowywania go w chłodnym i ciemnym pomieszczeniu, a następnie wyniesieniu go na trutowisko lub pasieczysko, matka pszczela wylatuje z niego na lot weselny. Podczas tego lotu zostaje zapłodniona przez trutnia i wraca do ulika, aby rozpocząć składanie jaj.