Nr inw.: MCh/A-414
Chronologia: kultura łużycka IV-V EB (1100-700 lat p.n.e.)
Wymiary: dł. 5,7 cm; Ø tulejki 1,9 cm; szer. ostrza 1,3 cm
Technika: odlew
Surowiec: brąz

Zabytek stanowi element łużyckiego skarbu brązowego, odkrytego przypadkowo w 2014 roku w Charzykowach, gm. Chojnice. Skład depozytu można określić jako sensacyjny, ponieważ zawiera 32 elementy wyjątkowe ze względu na swe bogactwo, przeznaczenie i kunsztowne wykonanie. W skład depozytu wchodzą narzędzia, ozdoby, elementy rzędu końskiego i zaprzęgu (guzy, ażurowe okucia, rozdzielacze rzemieni, brzękadła) oraz broni, także złomu w formie prętów.

Dłutko tulejkowate to narzędzie z cylindryczną tulejką zakończoną pierścieniowatym kołnierzem oraz z klinowatym, wąskim ostrzem. Krawędź ostrza jest prosta i widnieją na niej wyraźne ślady zużycia. Widoczny na tulejce szew odlewniczy świadczy o odlaniu obiektu w dwuczęściowej formie, tzw. muszlowej. Dłuta służyły brązownikom – odlewcom do powierzchniowego nanoszenia na brązowych przedmiotach motywów zdobniczych. Łączone są też z obróbką powierzchni metali i drewna typu cyzelerskiego (prace wykończeniowe, upiększające). Tulejkę wykorzystywano do nałożenia dłutka na drewnianą rękojeść. Narzędzie pokrywa zielonkawa patyna szlachetna.

Dłutka z Pomorza uznaje się za charakterystyczne wytwory miejscowe. Podobne okazy znane są ze skarbu z Witkowa, pow. Słupsk.