Od 15 grudnia 2017 w Bramie Człuchowskiej eksponowana była 49 wystawa indywidualna tkaniny artystycznej prof. Kazimiery Frymark - Błaszczyk  z Łodzi. Artystka chętnie przyznaje się do swych pomorskich korzeni. Pochodzi z Leśna niedaleko Chojnic. Ucząc się w Liceum Ogólnokształcącym w Chojnicach, za radą  swego ówczesnego nauczyciela plastyki, podjęła naukę w Liceum Technik Plastycznych w Bydgoszczy. To tam zetknęła się po raz pierwszy z tkactwem, które stało się Jej pasją na całe życie. Po podjęciu studiów konserwatorskich na Uniwersytecie M. Kopernika w Toruniu w l. 1950 – 51, przeniosła się do Łodzi, by kontynuować swe zamiłowanie do tkactwa artystycznego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, przekształconej 1996 r. na Akademię Sztuk Pięknych im. W. Strzemińskiego. Uzyskała dyplom na Wydziale Włókiennictwa w 1955 r. w pracowniach wybitnych pedagogów łódzkiej uczelni – Lucjana  Kintopfa i Mariana Jaeschke. To m.in. pod ich wpływem zdobyła solidne podstawy kompozycyjne wzornictwa oraz kolorystyczne, które zaowocowały w późniejszej własnej twórczości. Od tego roku związała się zawodowo z łódzką uczelnią jako wykładowca i profesor w Pracowni Projektowania Dywanów i Gobelinów. Początki pracy dydaktycznej w łódzkim środowisku artystów - tkaczy przypadły na ważny okres przemian w podejściu do samej tkaniny. Pisała o tym w 1985 r. Magdalena Abakanowicz: „…Tkanina Polska w latach 60-tych przeszła rewolucyjny okres rozwoju przekraczając granice sztuki użytkowej. Artyści postawili w wątpliwość istniejące reguły, zaczęli poszu¬kiwać rozwiązań monumentalnych, opartych o autonomiczne właściwości użytych surowców. Tak jak rzeźbiarz czy malarz, artysta tkacz formował sam kompozycję struktury powierzchni i jej kształt zewnętrzny. Nie posługując się kartonem, a tylko szkicem i wyobraźnią ujawniał możliwości materii. Tkanina w ten sposób realizowana, ukazała nieznane bogactwo organiczności. Zyskała cechy autonomiczne. Stała się w wyrazie plastycznym obiektem sztuki, wykraczającym daleko poza konwencję dekoracji ściennej. Te zjawiska narodzone w Polsce miały ogromny wpływ na rozwój tkaniny na świecie. (…) Kazimiera Frymark-Błaszczyk uczestniczyła w tych poszukiwaniach nowych środków wyrazu. Pamięta się jej prace dzięki solidnej budowie kompozycyjnej, pięknej kolorystyce. Wyróżnia się umiejętnością wykorzystania materii tkackiej, jej splotu. Stale poszukuje nowych form wyrazu, od tkanin mieszanych aż do zadziwiających dziewiarskich form. Tym ostatnim należy poświęcić szczególną uwagę. Są one unikalnym zjawiskiem na tere¬nie polskiego tkactwa artystycznego, wprowadzonym przez Kazimierę Frymark-Błaszczyk. Odkrywa ona wartości dziewiarstwa jako techniki pozwalającej na przekaz treści emocjonalnych i budowę kompozycji kolorystycznie i fakturowo złożonych i swobodnych jak gobelin. Mamy więc do czynienia z rozszerzeniem nowoczesnego tkactwa artystycznego o jeszcze jedną technikę.” 

Twórczość Kazimiery Frymark – Błaszczyk obejmuje tkaninę - kilim, gobelin i miniaturę tkacką, dzianinę artystyczną reliefową, ażurową (kompozycje unikatowe), jak również instalacje płaskie i przestrzenne z ręcznie czerpanego papieru oraz obiekty z różnych materii. Najchętniej tworzy prace w konwencji abstrakcji zarówno lirycznej, jak i geometrycznej. Otwarcie przyznaje, że często inspiracje do swych prac czerpie ze świata przyrody w jej zmienności pór roku, dnia i nocy, dynamicznych poruszeń  natury. 

W swych realizacjach Kazimiera Frymark – Błaszczyk stosuje często: wełnę ręcznie przędzioną i przemysłową, len, jutę, bawełnę, metal jako konstrukcję, włókna i tworzywa poliamidowe oraz surowce ekologiczne, jak: wiklina, słoma, suszone trawy, itp. Jest laureatką wielu prestiżowych, ogólnopolskich i międzynarodowych nagród i wyróżnień. Prowadzi szeroką działalność wystawienniczą, posiadając w swym bogatym dorobku artystycznym wystawy w Polsce, Meksyku, Niemczech, Danii, Szwecji i Czechach oraz udział w ponad 400. zbiorowych prezentacjach twórczych w kraju i za granicą. Warto przy tym nadmienić, że jedna z Jej pierwszych wystaw indywidualnych prezentowana była w 1979 roku w muzeum w Chojnicach. Prace Artystki znajdują się w wielu kolekcjach muzealnych w Polsce i na świecie. 

Prace prezentowane na wystawie użyczone zostały z kolekcji Centralnego Muzeum Włókiennictwa w Łodzi oraz ze zbiorów prywatnych Autorki. Wystawa w chojnickiej Bramie Człuchowskiej trwała do 20 lutego 2018 r.