Surowiec: brąz
Technika: odlew
Wymiary: dł. 7cm; Ø tulejki 2,3 cm, 2,6 cm; szer. ostrza: 2,5 cm, dł. uszka 2,4 cm
Chronologia: kultura łużycka, IV-V EB, HaC (1100-550 lat p.n.e.), przy czym siekierki o łukowatym ostrzu chronologicznie łączone są z V okres epoki brązu (900-700 lat p.n.e.)

Numer inw.: MCh/A-411

Zabytek stanowi element łużyckiego skarbu brązowego, odkrytego przypadkowo w 2014 roku w Charzykowach, gm. Chojnice. Skład depozytu można określić jako sensacyjny, ponieważ zawiera 32 elementy wyjątkowe ze względu na swe bogactwo, przeznaczenie i kunsztowne wykonanie. W skład depozytu wchodzą narzędzia, ozdoby, elementy rzędu końskiego i zaprzęgu (guzy, ażurowe okucia, rozdzielacze rzemieni, brzękadła) oraz broni, także złomu.

Prezentujemy siekierkę tulejkowatą - typ kopaniewo, o formie klinowatej z pierścieniowatym kołnierzem u wylotu tulejki oraz z łukowatymi, ozdobnymi żeberkami ograniczającymi ścianki boczne od płaszczyzny ciosu. Tulejka ma elipsowaty przekrój i półkoliste uszko. Na węższym boku widoczny jest szew po odlewie siekierki w formie dwuczęściowej - tzw. muszlowej. Ostrze siekierki szeroko rozszerza się, a jego końce stępiono przez pionowe obcięcie. Na łukowatej krawędzi widoczne są ślady użytkowania.

Siekierki brązowe uważane są przede wszystkim za narzędzia służące do obróbki drewna oraz - w drugiej kolejności - za okazjonalną broń wojenną. Taki typ siekierki umożliwiał umocowanie siekierki poprzez nasadzenie tulejki na odpowiednio wystrugany kij pełniący rolę trzonka. Dzięki uszku siekierki dodatkowo do trzonka przywiązywano sznurami lub rzemieniami. Siekierki tego typu, stosunkowo często spotykane są w skarbach miejscowej proweniencji.

Analogiczne siekierki wystąpiły np. w skarbie ze Szczecina Klęskowa, Chłopowa, pow. Myślibórz , Starej Dąbrowy, pow. loco; z Kopaniewa, pow. Lębork, Witkowa, pow. Słupsk, Brzeska, pow. Pyrzyce