wczesna epoka brązu,
wymiary: dł. 19,5 cm, szer. 4,7 cm, grub. 0,9 cm;
nr inw. MCh/A-29

Ten świetnie zachowany sztylet został znaleziony przypadkowo w 1987 roku jako luźne znalezisko powierzchniowe na świeżo zaoranym, głębiej niż zwykle, polu położonym przy szosie prowadzącej z Charzyków do Funki na terenie gminy Chojnice. W pobliżu nie znaleziono kamieni konstrukcyjnych ani ułamków ceramiki, które świadczyłyby o istnieniu w tym miejscu grobu, potwierdzającego tezę, że sztylet stanowił wyposażenie grobowe. Zabytek został przekazany do zbiorów chojnickiego muzeum w listopadzie 1995 roku.

Sztylet ma lancetowaty kształt, bez chociażby zaczątkowego wyodrębnienia czy pogrubienia rękojeści. Największa jego szerokość wypada w pobliżu kolca. Obiekt całkowicie pokryty jest retuszem obustronnym na obu płaszczyznach, bez śladów gładzenia. Retusz jest nieregularny - łuskowaty o bardzo dużych, płaskich negatywach, jedynie przy krawędzi negatywy są drobne, o bardziej regularnym układzie. W przekroju poprzecznym zabytek ma kształt soczewkowaty. Wykonany jest z matowego krzemienia o barwie jasnoszarej. Długość zabytku wynosi 19,5 cm, maksymalna szerokość 4,7 cm, a największa grubość 0,9 cm. Do najbliższych analogii sztyletu z Charzyków należą znaleziska z Polanowa i Sierakowa w woj. koszalińskim. 

Obiekt z Charzyków należy do sztyletów skandynawskich typu IA i IB wg typologii E. Lomberga i typu Ia wg typologii W. Wojciechowskiego, opracowanej dla obszaru Polski zachodniej. Wskazują na to takie cechy jak: lancetowaty kształt, brak wyodrębnionej rękojeści i usytuowanie największej szerokości w pobliżu kolca. Podobne okazy charakterystyczne są dla południowej Skandynawii, Szlezwiku-Holsztynu i Meklemburgii, dla schyłkowej fazy neolitu. Rozprzestrzeniły się również na Pomorzu, ale głównie w strefie zachodniej (rejon Szczecina), w pasie północnopomorskim zasięgiem dotykając Zatoki Gdańskiej. Tego typu znalezisk pozbawiona była cała część Pomorza południowo-wschodniego (rejon ograniczony miejscowościami Tuchola-Czersk-Brusy-Chojnice wraz z Jeziorem Charzykowskim). Znalezisko z Charzyków można więc uznać za sensacyjne, bo jest pierwszym tego rodzaju odkryciem na wspomnianym obszarze. Sztylety z Pomorza datuje się na wczesny okres epoki brązu 1700 – 1500 lat p.n.e.) i kulturowo łączy się z ludnością grupy grobsko-śmiardowskiej. Warto podkreślić, że ilość odkryć wczesnobrązowych na terenie południowo-wschodniego Pomorza jest znikoma, można tu jedynie wymienić cmentarzysko kurhanowe z Brus i siekierkę brązową z okolicy wsi Czyczkowy, gm. Brusy, więc tym bardziej można uznać sztylet krzemienny za niezwykle cenne znalezisko.