Nr inw.: MCh/E – 279
Miejsce i czas powstania: Lubnia (pow. chojnicki), poł. XX w.
Materiał: korzeń sosny
Technika: plecionka
Autor: Aleksander Bruski
Wymiary: ø 24cm

Tacka na podstawie, pleciona z korzeni sosny, o naturalnej, beżowej barwie. Okrągłe dno przechodzi w rozchylony, lekko podniesiony, kołnierz. Środek kołnierza oraz krawędź ozdobione ażurowymi plecionkami z witek i pasków, połączonymi z naczyniem. Technika plecenia spiralna, tzw. okrętkowo-dwuprętowa, polegająca na okręcaniu wici tworzących osnowę ścianki przez spiralnie układaną wić łączącą. Na górnej powierzchni talerza wici układane ozdobnie. Dzieło Aleksandra Bruskiego – prekursora plecionkarstwa korzeniowego w Lubni, który obok tradycyjnych, użytkowych form plecionkarskich wykonywał również plecionki ozdobne – ażurowe.

Plecionkarstwo, ze względu na łatwy dostęp do surowca, było na Kaszubach jedną z najpopularniejszych gałęzi przemysłu domowego. Plotąc różnymi technikami, z korzeni sosny i jałowca, dębowych i sosnowych witek, słomy, łupanego drewna sosny, wykonywano m.in. kosze, miarki, ule czy kobiałki. Z czasem plecionkarze wyróżniający się większym polotem zaczęli urozmaicać swoje prace i wyplatać tacki a nawet naczynia mające charakter dekoracyjny, zmieniając w ten sposób charakter rzemiosła z użytkowego na artystyczny.

M.Cz.