Czas i miejsce powstania: XIX/XX w., Lamk gm. Brusy

Autor:  n.n.

Materiał:  witki drewniane, korzenie

Technika: plecionkarstwo

Wymiary: dł. 118 cm

Nr inw.: MCh/E-257

            Kosz o podłużnym, stożkowatym kształcie, wyplatany z witek, przeplatanych poziomymi obręczami z drutu. Z jednej strony zakończony lejkowatym wejściem (gardło, gardziel), z przeciwnej - otworem, przez który wyjmuje się złowione ryby.

            Przyrząd do połowu ryb, w różnych częściach Kaszub nazywany też wirszem, koszką bądź żakiem, czasem też samołówką. Wyrabiany techniką plecionkarską z wikliny bądź prostych witek i korzeni, które czasem były zastępowane również drutem metalowym. Wiersze zastawiano zazwyczaj w jeziorach, w sitowiu, w okolicach zatopionych drzew, korzeni drzew lub pomiędzy zalegającymi na dnie kamieniami.

M.Cz.

Literatura:

W. Jagiełło, Rybołówstwo Borowiaków Tucholskich. Rys etnograficzny, Toruń 2008.

H. Ostrowska-Wójcik, Plecionkarstwo, [w:] Sztuka ludowa Kaszubów, Przeszłość i teraźniejszość, red. W Szkulmowska, Bydgoszcz 1995.

B. Sychta, Kultura materialna Borów Tucholskich, Gdańsk-Pelplin 1998.