Biblioteka Muzealna. Dział Zbiorów Specjalnych

Biblioteka z działem Zbiorów Specjalnych posiada w swoich zasobach specjalistyczny księgozbiór. Obejmuje on literaturę związaną tematycznie z profilem zbiorów muzealnych. Są to wydawnictwa z zakresu: historii, sztuki, archeologii, etnografii, numizmatyki, muzealnictwa i ochrony zabytków. Szczególną wagę przykłada się do wydawnictw dotyczących Pomorza, Chojnic i regionu.

Historię zbiorów bibliotecznych zapoczątkował Julian Rydzkowski (1891-1978) – twórca i kustosz Muzeum Regionalnego w Chojnicach. Gromadził przede wszystkim wydawnictwa z dziedziny historii Pomorza, głównie Chojnic. Zbiory te w znaczący sposób wzbogacił Albin Makowski (1908-1982) przekazując do Muzeum swój liczny księgozbiór, w tym cenną kolekcję starodruków – ksiąg wydanych pomiędzy 1500 a 1800 rokiem, który obecnie liczy 45 pozycji w 49 woluminach. Ilościowo przeważają druki z XVIII wieku. Najstarszy starodruk pochodzi z 1552 roku. Jest to zbiór listów papieża Leona X zebrany przez Piotra Bembi. Egzemplarz ten wcześniej znajdował się w chojnickim gimnazjum. Spośród rękopisów na uwagę zasługują: egzemplarz Kroniki klasztoru bernardynów w Zamartem z 1747 r. oraz Liber Regestrorum czyli księga rejestrów kościoła farnego z 1738 r.

W zasobach bibliotecznych znajdują się unikatowe pozycje lokalnej, przedwojennej prasy, jak Conitzer Mitteilungen, Konitzer Tageblatt, Dziennik Pomorski, Lud Pomorski, Zabory oraz czasopisma historyczne wydawane w języku polskim i niemieckim.

Obecnie Biblioteka Muzealna wraz z Działem Zbiorów Specjalnych liczy ok. 17 tysięcy pozycji inwentarzowych. Należą do nich: książki, czasopisma, rękopisy, mapy, fotografie, pocztówki prezentujące dawne Chojnice, archiwalia i dokumenty życia społecznego.

Zbiory biblioteczne służą nie tylko pracownikom naukowym Muzeum w ich pracy badawczej i opracowywaniu wystaw. Księgozbiór udostępniany jest na miejscu w czytelni wszystkim zainteresowanym. Do głównych zadań biblioteki należy gromadzenie zbiorów, opracowanie ich i udostępnianie do celów naukowych i edukacyjnych. Biblioteka prowadzi też wymianę międzybiblioteczną i opracowuje kwerendy.

Polska - jej dzieje i kultura

Polska jej dzieje i kultura od czasów najdawniejszych do chwili obecnej, czyli do roku 1930, to trzytomowe dzieło opracowane przez znanych i cenionych historyków dwudziestolecia międzywojennego, uznawane jako najlepsze ówczesne kompendium historii i kultury polskiej.

Antygona – arcydzieło Sofoklesa

W księgozbiorze biblioteki muzealnej znajduje się SOPHOCLIS ANTIGONA – wydanie trzecie z przypisami Godofrieda Hermanna. Dzieło zostało wydane w 1830 roku w Lipsku przez Apud Ernestum Fleischerum (zapisane starym sposobem zapisu cyfr rzymskich z tzw. „odwróconym C”).

Autor dzieła - Sofokles – żył w V w. p.n.e. Był tragikiem greckim, politykiem, dowódcą oraz kapłanem. Żył długo, bo aż blisko 90 lat i w ciągu swojego życia napisał 123 tragedie i dramaty satyrowe, z których w całości zachowało się jedynie 7, a jeden – Edyp w Kolonos dokończony został przez wnuka Sofoklesa i wystawiony po śmierci tragika. Niejednokrotnie zdobywał pierwsze miejsce na zawodach tragediowych, często także pokonując sławnego dramaturga Ajschylosa. W swoich utworach ukazywał bohaterów niezwykle ludzkich, dążących do walki ze złem oraz losem, kończącej się najczęściej potępieniem i ich zgubą jednak, za pośrednictwem której osiągali pełnię człowieczeństwa. Sofokles dokonał wielu modyfikacji istniejących zasad w teatrze, m.in. wprowadził trzeciego aktora, zwiększył liczebność chóru, wprowadził monolog. a także zerwał z klasyczną konwencją trylogii komediowej, którą wieńczył dramat satyrowy.

Antygona należy do cyklu tebańskiego Sofoklesa, jest zwieńczeniem trylogii losów rodu Labdakidów oraz źródłem katharsis – oczyszczenia przez wywołane uczucia, które przeradzają się w zrozumienie losu i pogodzenia się z nim – dla widzów. Tragedia ma charakter podniosły i umoralniający, pokazuje szeroką paletę postaci od buntowniczej Antygony przez pokorną Ismenę do bezwzględnego Kreona. Wydanie lipskie jest napisane po łacinie z tekstem tragedii w oryginalnej grece. Dzieło poprzedzone jest wstępem Hermanna, po którym dopiero zaczyna się właściwa Antygona. Jest to historia rodzinnej miłości, oddaniu tradycji, buntu, żalu i pychy. Określa się ją mianem arcydzieła.

Sandra Kerszk